وضعیت هنر و معماری اسلامی در عصر غزنویان
کلمات کلیدی:
غزنویان, علوم اسلامی, هنر و معماریچکیده
غزنویان (۵۸۲ - ۳۵۱ ق) سلسله‌ای ترک نژاد که بر بخش‌های وسیعی از شرق ایران حکم رانده، به واسطه مرکز حکومت و
شکل‌گیری دولت ایشان در غزنه (غزنین/ غزنی از شهرهای افغانستان امروزی) به این نام یعنی غزنویان شهرت یافتند. بعد از
سبکتگین (حکومت ۳۸۶– ۳۶۶ ق) پایگذار اصلی دولت غزنوی پسرش محمود (حکومت ۴۲۱- ۳۸۷ ق) که با کشتن آخرین امیر
سامانی و غلبه بر سیستان و ترکستان و خوارزم و مکران و سیستان و کرمان، این دولت را به اوج شکوه رسانید خلیفه عباسی
القادربالله (خلافت ۴۲۲ - ۳۸۱ ق) حکومت او را تأئید نموده لقب یمین الدوله را به وی اعطا کرد. جنگ‌های پیروزمندانه وی در
هندوستان برایش ثروت و قدرت و اعتبار فراوانی در پی داشت و باعث گسترش اسلام و رونق زبان فارسی در شبه قاره گردید. به
دلایلی چون تعصب سلاطین غزنوی، سلطه مذاهب اهل سنت و به ویژه مذهب حنفی و غلبه تفکر اشعری‌گری و همچنین تبعیت از
دستگاه خلافت عباسی و رونق تصوف، علوم اسلامی چون فقه، حدیث، دانش‌های قرانی و علوم ادبی از رونق و شکوفایی
برخوردار شدند. در عرصه دینی، جز مذاهب اهل سنت و جماعت دیگر ادیان و فرق نظیر شیعیان روزگار خوشایندی نداشته‌اند.
معماری و هنرهایی چون طلاسازی، ترصیع و ساخت ظروف زیبای فلزی و صنایعی چون پارچه بافی، قالی باقی و... در روزگار
غزنویان از پیشرفت چشمگیری برخوردار بوده است.
دانلود
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 1402 Zahra Haghighy Seyghalani (Author); Seyed Ali Akbar Abbaspour (Corresponding author); Ramazan Seyghal (Author)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 می باشد.
