مقایسه اثربخشی درمان‎شناختی-‎رفتاری توام با خودشفقت‎گری همراه با فعالیت‎های‎شناختی‎-حرکتی و مداخله شناختی-حرکتی به‎تنهایی بر اضطراب‎مرگ و ادراک‎پیری سالمندان

چکیده

زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری توام با خودشفقت گری همراه با فعالیت های شناختی حرکتی حرکتی بر اضطراب مرگ و ادراک پیری سالمندان بود.
 
مواد و روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون، با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری بود. بدین منظورنمونه‎ای متشکل از 42 نفر(21 زن و 21مرد) بالای 60 سال ساکن شهرمشهد در سال 1400 که ملاک‎های ورودی را برآورده کردند، انتخاب و پس از گمارش تصادفی در سه گروه آزمایش اول(با مداخله درمان شناختی رفتاری توام با خودشفقت گری همراه با فعالیت‎های شناختی حرکتی)؛ گروه آزمایش دوم( با مداخله مبتنی برفعالیت‎های شناختی حرکتی به تنهایی) وگروه کنترل (بدون هیچگونه مداخله) در 18 جلسه 90 دقیقه‎ای طی 9 هفته تحت مداخلات ذکرشده قرارگرفتند. داده‎های حاصل از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر وهمکاران (1970) و پرسشنامه ادراک پیری اسلاتمن و همکاران(2017) از طریق نرم افزارآماریSPSS و با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با اندازه‎گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
 
یافته ها: نتایج نشان‎داد که درمورد هردو متغیراضطراب ‎مرگ و ادراک‎پیری، بین دوگروه آزمایش با گروه کنترل، درهردو زمان پس آزمون و پیگیری تفاوت معنادارشده،  اما تفاوت میان دو گروه آزمایش، معنادار نبود.
 
نتیجه‌گیری: به نظر می‎رسد درمان شناختی-رفتاری توام با خودشفقت‎گری همراه با فعالیت‎های‎شناختی-حرکتی و همچنین مداخله شناختی-حرکتی به‎تنهایی، را می‎توان برای کاهش افسردگی مرگ و بهبود ادراک از پیری سالمندان و درجهت ارتقاء کیفیت زندگی و تدوین برنامه‎های آموزشی مناسب آن‌ها بکار گرفت.