مقایسه میزان سلامت روان و تاب‌آوری در زنان دارای همسران زندانی و غیر زندانی شهر هشتگرد

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تحقیق بنیادی، مقایسه میزان تاب آوری و سلامت روان در دو گروه از زنان دارای همسران زندانی و غیرزندانی انجام شد. روش پژوهش حاضر میدانی و بسته به موضوع، سؤالات و دامنۀ پژوهش آزمایشگاهی است. جامعه آماری پژوهش شامل 90 نفر از زنان دارای همسران زندانی تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی و انجمن حمایت از زندانیان و 90 نفر از زنان دارای همسران غیرزندانی به روش نمونه گیری هدفمند طبق جدول مورگان انتخاب شده بودند. پرسشنامه‌هایی که جهت جمع آوری اطلاعات از دو گروه در نظر گرفته شدند عبارت بودند از: پرسشنامه کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (GHQ). هر دو گروه به وسیله این پرسشنامه‌ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و نرم افزار SPSS-24 استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه زنانی که دارای همسر زندانی می‌باشند با مشکلات و چالش‌های بسیاری روبرو هستند و نه تنها باید بار مسئولیت زندگی و تربیت فرزندان و تأمین معاش خانواده را به تنهایی به دوش کشند، بلکه باید داغ ننگ، نگاه سنگین و منفی جامعه و انواع تبعیض جنسیتی را نیز متحمل شوند. که این سبب بروز انواع مشکلات و علائم جسمانی، اختلال در کنش اجتماعی، اضطراب، اختلال خواب، افسردگی و اختلال در سلامت روان و کاهش میزان تاب‌آوری و روابط ناایمن می‌گردد. همچنین آنها ممکن است به دلیل مشکلات اقتصادی و دوری از بار ننگ داغ و مخفی نمودن زندانی شدن همسر خود به مکان‌های دور و ناایمن نقل مکان کنند که عواقب خطرناک و پیامدهای منفی نیز به دنبال خواهد داشت. خانواده‌های زندانیان در جامعه بسیار آسیب‌پذیر بوده و از لحاظ اقتصادی و عاطفی تحت فشار هستند. و همچنین کنترل و تربیت فرزندان نیز بسیار سخت بوده و با مشکلات بسیاری همراه است. در کل نتایج این پژوهش نشان داد که تاب‌آوری زنان دارای همسر زندانی به طور معناداری کمتر از زنان دارای همسر غیر زندانی است.