تجربه بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی از مراقبت‌های روانی: یک مطالعه کیفی

چکیده

هدف: هدف این مطالعه بررسی تجربیات بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی از مراقبت‌های روانی و شناسایی چالش‌ها، نیازها و تأثیرات آن‌ها بود.

روش‌ها و مواد: این مطالعه کیفی از روش پدیدارشناسی برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها استفاده کرد. ۲۴ نفر از بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی از تهران به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار Nvivo و با استفاده از اشباع نظری انجام گرفت.

یافته‌ها: چهار مضمون اصلی در تجربیات بیماران شناسایی شد: ۱) تجربیات مثبت از مراقبت‌های روانی، که شامل بهبود کیفیت زندگی و احساس حمایت بود؛ ۲) چالش‌ها و موانع در دسترسی به خدمات، از جمله مشکلات مالی و زمانی؛ ۳) تجربیات منفی و ناخوشایند، که شامل ناامیدی از درمان و مشکلات جسمی ناشی از درمان بود؛ و ۴) نیازها و خواسته‌ها، شامل درخواست درمان‌های جامع و حمایت اجتماعی بیشتر.

نتیجه‌گیری: مراقبت‌های روانی برای بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی تأثیرات مثبتی بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش اضطراب دارند. با این حال، مشکلاتی مانند هزینه‌های بالا، دسترسی محدود و مشکلات جسمی ناشی از درمان باید مورد توجه قرار گیرد. پیشنهاد می‌شود که خدمات روانی به‌گونه‌ای انعطاف‌پذیرتر و جامع‌تر ارائه شود.