مقایسه اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و پایبندی بر تنظیم هیجان(انطباقی و غیرانطباقی) کودکان مبتلا به اختلال بیش فعال/نقص توجه شهر آمل

چکیده

هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره­درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و پایبندی بر تنظیم­هیجان کودکان مبتلا به اختلال بیش­فعال/نقص توجه شهر آمل بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک طرح نیمه­آزمایشی از نوع پیش­آزمون-پس­آزمون و پیگیری با گروه­گواه بود. جامعه­آماری پژوهش­حاضر، شامل کلیه کودکان­دبستانی 7 تا 11 ساله مبتلا به ADHDهمراه با مادران آن‌ها در شهر آمل در سال 1400-1399 بودند که از این جامعه 45­نفر، به­صورت­هدفمند انتخاب شدند و به­صورت تصادفی در گروه‌های­آزمایشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره­درمانی (15 نفر)، گروه­آزمایشی درمان مبتنی بر پذیرش و پایبندی (15 نفر) و گروه­گواه (15 نفر) جایگزین شدند. افراد نمونه پرسشنامه­های تنظیم­هیجان گارنفسکی (گارنفسکی و همکاران، 2001) را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل­کوواریانس چندمتغیره و یک­متغیره، آزمون­تعقیبی­بنفرونی در نرم­افزار SPSS-24 استفاده­شد.

یافته‌ها: نتایج­نشان داد آموزش­فرزندپروری مبتنی بر طرحواره­درمانی و روش پذیرش و پایبندی در بهبود روش­های تنظیم­هیجان کودکان دارای اختلال­بیش فعال/نقص توجه بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به مؤثربودن آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره­درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و پایبندی بر تنظیم­هیجان روانشناسان و مشاوران مراكز خدمات روان­درمانی و مشاوره می­توانند از این رویکردها جهت­كاهش اختلال­بیش فعال/نقص توجه استفاده كنند.