تحلیل پدیدارشناختی از روابط میان بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن و روند بهبودی آن‌ها در مداخلات روان‌شناختی

چکیده

هدف: هدف از این مطالعه، تحلیل پدیدارشناختی روابط میان بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن و روند بهبودی آنان در مداخلات روان‌شناختی است.

روش‌ها و مواد: این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته انجام شد. داده‌ها از ۲۴ بیمار مبتلا به بیماری‌های مزمن که در تهران زندگی می‌کردند جمع‌آوری گردید. برای تحلیل داده‌ها از روش کدگذاری باز و نرم‌افزار Nvivo استفاده شد. تمامی مصاحبه‌ها با دقت کدگذاری شده و تا رسیدن به اشباع نظری تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سه عامل اصلی در روند بهبودی بیماران تأثیرگذار بودند: ۱) روابط عاطفی مثبت میان بیماران و درمانگران، ۲) تأثیر مداخلات روان‌شناختی (به‌ویژه درمان‌های شناختی-رفتاری و ذهن‌آگاهی)، و ۳) ویژگی‌های محیط درمانی (فضای امن و حمایتی). بیماران گزارش کردند که ارتباطات حمایتی با درمانگر به کاهش اضطراب و افسردگی آنان کمک کرده و احساس امیدواری بیشتری به آنها بخشیده است. همچنین، مداخلات روان‌شناختی نقش مؤثری در بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس و افسردگی داشته‌اند.

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که مداخلات روان‌شناختی، به‌ویژه درمان‌های شناختی-رفتاری و ذهن‌آگاهی، می‌توانند به روند بهبودی بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن کمک کنند. روابط درمانی مثبت و محیط درمانی امن نیز تأثیر زیادی در بهبود وضعیت روانی بیماران دارند.